Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι πλήρως εξοικειωμένοι με τις έννοιες που σχετίζονται με νομικές διαδικασίες. Ενώ πολλοί μπορούν να μαντέψουν τι σημαίνουν οι «κατηγορούμενοι» και «κατηγορούμενοι», ο μέσος Ρώσος δεν γνωρίζει καθόλου την ύπαρξη δημόσιων υπερασπιστών. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και ποιες λειτουργίες εκτελούν κατά τη διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών;
Δημόσιος υπερασπιστής: Λειτουργίες και ορισμοί
Πρέπει να σημειωθεί αμέσως ότι η έννοια του "δημόσιου υπερασπιστή" δεν υπάρχει στη ρωσική νομοθεσία - αυτός ο όρος είναι μάλλον αντηχή της ΕΣΣΔ, επομένως, στο ρωσικό μυαλό, ένας δημόσιος υπερασπιστής θεωρείται ως ο δεύτερος υπερασπιστής του νομικού διαδικασία, εκτός από τον δικηγόρο (ο κύριος υπερασπιστής).
Ωστόσο, στον ρωσικό κώδικα ποινικής δικονομίας υπάρχει μια έννοια του «υπερασπιστή», η οποία μπορεί να περιλαμβάνει τις λειτουργίες του ίδιου του «δημόσιου υπερασπιστή» - ενός ατόμου του οποίου ζητείται να εισαχθεί στη δίκη ο ίδιος ο κατηγορούμενος.
Ο ρόλος των δημόσιων υπερασπιστών διαδραματίζεται συχνότερα από μέλη της οικογένειας, λιγότερο συχνά - μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων ή οργανώσεων στις οποίες ο κατηγορούμενος μπορεί να είχε εργαστεί, μερικές φορές μέλη της εργατικής κολλεγίας.
Στην ουσία, ο δημόσιος υπερασπιστής είναι αντίγραφο δικηγόρου με περιορισμένες λειτουργίες. Ένας δημόσιος υπερασπιστής θεωρείται συχνά ως άτομο που δεν είναι συνδεδεμένο με το σύστημα και αυτός, σε αντίθεση με τον δικηγόρο, έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο.
Η συμμετοχή ενός δημόσιου υπερασπιστή σε δικαστικές διαδικασίες ξεκίνησε πίσω στην ΕΣΣΔ - τότε η παρουσία τέτοιων κατηγορουμένων υποτίθεται ότι επέκτεινε το πεδίο της δίκης και έφερε λίγο δημοκρατία στο δικαστήριο.
Ελευθερία δράσης και πραγματική θέση του δημόσιου υπερασπιστή στο δικαστικό σύστημα
Ο δημόσιος υπερασπιστής έχει το δικαίωμα να παρουσιάσει και να μελετήσει αποδεικτικά στοιχεία, να εξετάσει έγγραφα, να υποβάλει αναφορές και προκλήσεις ενώπιον του δικαστηρίου και να συμμετάσχει σε συζητήσεις. Ο δημόσιος υπερασπιστής έχει το δικαίωμα να επηρεάσει τον δικαστή, παρέχοντας λόγους για την καταδίκη του εναγομένου υπό όρους, την αναβολή της εκτέλεσης της ποινής ή την απελευθέρωσή του από την τιμωρία και τη μεταφορά του στη φροντίδα του οργανισμού για λογαριασμό του οποίου ενεργεί ο ίδιος.
Οι συντάκτες του ισχύοντος Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να «κρύψουν» το ερώτημα σε ποιο στάδιο της δίκης μπορεί να ξεκινήσει η νομική δραστηριότητα ενός δημόσιου υπερασπιστή.
Σύμφωνα με το άρθρο 49 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ένας δημόσιος υπερασπιστής δεν μπορεί να εισέλθει στη διαδικασία δικαστικής έρευνας (προκαταρκτική έρευνα) - αυτός είναι ένας από τους κύριους περιορισμούς στην ελευθερία δράσης των δημόσιων υπερασπιστών.
Η δικαστική πρακτική δείχνει ότι δεν είναι καθόλου απαραίτητο για ένα δικαστήριο να επιτρέψει σε δημόσιο υπερασπιστή εάν ένας δικηγόρος έχει ήδη εμπλακεί στη διαδικασία. Και πολλές απορρίψεις στα αιτήματα παροχής δημόσιου υπερασπιστή συχνά δεν έχουν καμία απολύτως βάση.
Φυσικά, το σύστημα, ειδικά σε περιπτώσεις πολιτικών εγκληματιών ή δολοφόνων, δεν είναι επικερδές να εμπλέκει ένα ανεξάρτητο κόμμα, το οποίο μπορεί να περιπλέξει μόνο τη διαδικασία της δικαστικής διαδικασίας.
