Στην καταδίκη, οι ελαφρυντικές περιστάσεις διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, η παρουσία των οποίων μπορεί να μειώσει σημαντικά τη διάρκεια της φυλάκισης ή ακόμη και να αλλάξει το μέτρο συγκράτησης υπέρ του κατηγορουμένου.
Οδηγίες
Βήμα 1
Οι ελαφρυντικές περιστάσεις είναι ένας συνδυασμός πράξεων και καταστάσεων ζωής που μπορούν να κάνουν το δικαστήριο να υποχωρήσει. Υπό όρους, αυτές οι περιστάσεις μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες ομάδες: προσωπικές και ψυχολογικές περιστάσεις και εξωτερικές συνθήκες.
Βήμα 2
Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τις περιστάσεις που χαρακτηρίζουν τον ηθικό χαρακτήρα του κατηγορουμένου και την ψυχολογική του κατάσταση. Το δικαστήριο θα μεταβάλει την ποινή εάν:
- ο κατηγορούμενος διέπραξε ένα έγκλημα για πρώτη φορά (η κοινωνικά επικίνδυνη φύση της πράξης του είναι στη φύση της εξαίρεσης και δεν είναι συστηματική) ·
- ο κατηγορούμενος διέπραξε έγκλημα ενώ ήταν έγκυος ·
- ο κατηγορούμενος διέπραξε παράνομες πράξεις λόγω συμπόνιας προς το θύμα (για παράδειγμα, ένα άτομο που φροντίζει έναν απελπισμένο ασθενή τον αποσυνδέει από συσκευές υποστήριξης ζωής κατόπιν προσωπικού αιτήματος του ασθενούς) ·
- ο ίδιος ο κατηγορούμενος ομολόγησε, μετανοήθηκε και βοήθησε ενεργά την έρευνα ·
- ο κατηγορούμενος παρείχε ιατρική και άλλη βοήθεια στο θύμα αμέσως μετά τη διάπραξη του εγκλήματος ·
- ο κατηγορούμενος συμφωνεί να προβεί σε διάφορες ενέργειες που αποσκοπούν στην αποζημίωση για ζημία στο θύμα (εθελοντική αποζημίωση για υλική και ηθική βλάβη).
Βήμα 3
Ελαφρυντικές περιστάσεις εξωτερικού χαρακτήρα ικανές να μετατρέψουν την πρόταση:
- μικρά παιδιά, άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένοι σοβαρά άρρωστοι συγγενείς που εξαρτώνται από τον κατηγορούμενο ·
- δύσκολες συνθήκες ζωής (η παρουσία του τελευταίου και ο βαθμός επιρροής τους, το δικαστήριο καθορίζει σε ατομική βάση σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση) ·
- σωματικός ή διανοητικός εξαναγκασμός του κατηγορούμενου για διάπραξη εγκλήματος από τρίτους (προϋπόθεση σε αυτήν την περίπτωση είναι η παρουσία υλικού, υπηρεσίας ή άλλης εξάρτησης, καθώς και άλλων μηχανισμών ψυχικής πίεσης) ·
- υπέρβαση των ορίων της απαραίτητης υπεράσπισης (αυτό το στοιχείο περιλαμβάνει τις ενέργειες του κατηγορουμένου με στόχο την προστασία τόσο του εαυτού του όσο και των άλλων).
