Οποιαδήποτε νομοθεσία καθορίζει τις μορφές ιδιοκτησίας, από τις οποίες υπήρξαν πολλές σε όλη την ιστορία. Είναι αδύνατο να βρεθεί μια ενοποιημένη προσέγγιση στον ορισμό τους, αλλά υπάρχει μια ταξινόμηση που σας επιτρέπει να κατανοήσετε αυτό το ζήτημα. Αυτό συνεπάγεται διαχωρισμό σε ιδιωτική, συλλογική και δημόσια ιδιοκτησία
Ιδιωτική ιδιοκτησία
Το ακίνητο είναι μια υπό όρους μορφή ιδιοποίησης υλικών αγαθών σε ένα άτομο. Ως οικονομική κατηγορία, αντικατοπτρίζει τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων με βάση την ιδιοποίηση των μέσων παραγωγής και τα εισοδήματα, τα αγαθά και τις υπηρεσίες που λαμβάνονται με τη βοήθειά τους.
Μία από τις κύριες μορφές είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία, η σχέση της οποίας προϋποθέτει την απομόνωση του ιδιοκτήτη που ασκεί τα δικαιώματά του ανεξάρτητα από άλλους ανθρώπους. Ο ιδιοκτήτης μιας τέτοιας ιδιοκτησίας είναι γνωστός, πράγμα που συνεπάγεται συγκεκριμένη ευθύνη για τη χρήση του. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της υπό εξέταση φόρμας είναι η ανεξάρτητη άσκηση από τον κάτοχο των δικαιωμάτων διάθεσης, κατοχής, ιδιοκτησίας και χρήσης. Οι κοινωνικοί φορείς αυτής της φόρμας είναι τεχνίτες, δικηγόροι, ιδιωτικοί γιατροί κ.λπ.
Συλλογική ιδιοκτησία
Η δεύτερη μορφή ιδιοκτησίας είναι συλλογική, η βάση της οποίας είναι η ένωση μεμονωμένων ιδιοκτητών. Στη Ρωσία, αυτή η φόρμα παρουσιάζεται σε διάφορους τύπους. Το πρώτο από αυτά είναι η συνεταιριστική ιδιοκτησία, όπου κάθε μέλος του συνεταιρισμού επενδύει την περιουσία του και την εργασία του, και έχει επίσης τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα στη διανομή και διαχείριση του εισοδήματος. Ο δεύτερος τύπος είναι κοινή ιδιοκτησία, η οποία έχει σημάδια δημόσιου και ιδιωτικού. Η βάση του είναι η εθελοντική συγκέντρωση κεφαλαίων πολλών ατόμων και νομικών προσώπων. Ο τρίτος τύπος είναι ιδιοκτησία εταιρικής σχέσης, η οποία είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης κεφαλαίων πολλών ατόμων.
Δημόσια ιδιοκτησία
Μια άλλη μορφή ιδιοκτησίας είναι η δημόσια, οι σχέσεις των οποίων συνεπάγονται την από κοινού άσκηση των δικαιωμάτων του ιδιοκτήτη από διαφορετικά άτομα. Αυτή η φόρμα βασίζεται σε κοινή ιδιοκτησία και έλεγχο. Τα δικαιώματα ιδιοκτησίας σε αυτήν την περίπτωση ανήκουν σε όλους, δηλαδή δεν υπάρχει συγκεκριμένος κάτοχος. Πρώτα απ 'όλα, αυτή η φόρμα αντιπροσωπεύεται από κρατική ιδιοκτησία, στην οποία τα δικαιώματα ανήκουν σε έναν συγκεκριμένο θεσμό εξουσίας. Το κράτος το διαθέτει και η διοίκηση ανατίθεται στους διορισμένους ηγέτες. Η ιδιοκτησία των δημόσιων οργανισμών βασίζεται στο γεγονός ότι μπορεί να εκχωρηθεί, και τα μέλη των ενώσεων μπορούν να το διαθέσουν, ενώ όλοι έχουν ισότιμους όρους. Η κοινωνική μορφή είναι η βάση για τις δημοτικές και κρατικές επιχειρήσεις.
