Μια πράξη είναι μια ενέργεια. Μια αστική πράξη συνεπάγεται τις ενέργειες των πολιτών μεταξύ τους, δημόσιων και κρατικών θεσμών βάσει του διεθνούς και του κρατικού δικαίου. Αυτά είναι επίσης γεγονότα που επηρεάζουν την εμφάνιση, αλλαγή ή τερματισμό των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ενός πολίτη. Για παράδειγμα, ενηλικίωση, πολίτης, απόκτηση νομικής ικανότητας ή απώλεια νομικής ικανότητας, αλλαγή της οικογενειακής κατάστασης κ.λπ.
Οι πιο σημαντικές ενέργειες και γεγονότα στη ζωή ενός ατόμου υπόκεινται σε υποχρεωτική εγγραφή στο κράτος. Αυτά τα γεγονότα και οι ενέργειες ονομάζονται πράξεις πολιτικής κατάστασης. Οι λειτουργίες εγγραφής εκτελούνται από ειδικούς φορείς καταχώρησης πράξεων αστικής κατάστασης (ZAGS). Τα κυριότερα είναι: εγγραφή γέννησης και εκχώρηση ονόματος, εγγραφή γάμου και εγγραφή θανάτου πολίτη.
Μια αντίστοιχη καταχώριση γίνεται για την κρατική εγγραφή μιας πράξης σε βιβλία ειδικής πράξης και στη βάση της εκδίδεται πιστοποιητικό αυστηρά καθορισμένης φόρμας. Η έγκριση ομοιόμορφων δειγμάτων εγγράφων, η διαδικασία και οι όροι καταχώρισης των πράξεων πραγματοποιούνται υπό τη δικαιοδοσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στο μέλλον, εάν προκύψουν αμφισβητούμενες καταστάσεις μεταξύ των μερών που απαιτούν αλλαγές ή διορθώσεις στην πράξη περί αστικής κατάστασης, αυτές οι διαδικασίες είναι δυνατές μόνο βάσει δικαστικής απόφασης.
Με την καταχώριση μιας πράξης αστικής κατάστασης, ένας πολίτης έχει τα αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η αλλαγή και ο καθορισμός του νέου καθεστώτος ενός πολίτη δεν είναι η είσοδος σε ορισμένες αστικές σχέσεις, το νέο καθεστώς εμφανίζεται μόνο μετά την επίσημη εγγραφή του κράτους. Για παράδειγμα, σε σχέση με τις αλλαγές στους νόμους προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης ελευθερίας του ατόμου, μπορούμε να εξετάσουμε τους «αστικούς» γάμους. Ένας άντρας και μια γυναίκα που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί δεν θα έχουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις στο κράτος και ο ένας στον άλλο έως ότου νομιμοποιήσουν τη σχέση τους στο γραφείο μητρώου. Συγκεκριμένα, οι «σύζυγοι κοινού δικαίου» δεν είναι νομικά κληρονόμοι της περιουσίας του άλλου, εκτός εάν αυτό ορίζεται από ειδικά συμβολαιογραφικά έγγραφα.
Επίσης, ο βιολογικός θάνατος ενός ατόμου δεν αποτελεί τη βάση για την εμφάνιση του δικαιώματος κληρονομιάς της περιουσίας του από συγγενείς. Αυτό το δικαίωμα προέρχεται μόνο από την ημερομηνία εγγραφής του θανάτου ενός πολίτη στο μητρώο και απόσπασμα του "πιστοποιητικού θανάτου" της καθιερωμένης φόρμας.
