Η τρέχουσα κατάσταση στην αγορά κατοικιών είναι τέτοια που δεν μπορούν όλοι να αγοράσουν ένα διαμέρισμα. Πολλοί εξακολουθούν να ζουν σε διαμερίσματα που διατίθενται από την κυβέρνηση βάσει συμβάσεων κοινωνικής μίσθωσης.
Η σημερινή νομοθεσία περί στέγασης παρέχει ένα ευρύ φάσμα επιλογών για εκείνους τους ενοικιαστές που διαθέτουν ένα διαμέρισμα. Ποια είναι τα δικαιώματα όσων ζουν σε ένα διαμέρισμα βάσει κοινωνικής σύμβασης;
Το νομοθετικό πλαίσιο
Ο μηχανισμός παροχής στέγης βάσει μιας συμφωνίας κοινωνικής μίσθωσης καθορίζεται στον ισχύοντα Κώδικα Στέγασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ο οποίος, με τη σειρά του, περιλαμβάνεται στον κώδικα νόμων της χώρας μας με τον αριθμό 188-FZ της 29ης Δεκεμβρίου 2004. Το Κεφάλαιο 8 αφιερώνεται σε ζητήματα που σχετίζονται με την κοινωνική ενοικίαση κατοικιών σε αυτόν τον κανονισμό.
Ειδικότερα, καθορίζει ότι δύο μέρη συμμετέχουν στην εφαρμογή μιας κοινωνικής σύμβασης εργασίας. Ο πρώτος από αυτούς είναι ο ιδιοκτήτης της κατοικίας, στο πρόσωπο του οποίου το κράτος ή ο δήμος μπορεί να ενεργήσει, ανάλογα με την ιδιοκτησία του διαμερίσματος, αντίστοιχα, στο κράτος ή στο δημοτικό απόθεμα στέγασης. Το δεύτερο μέρος σε μια τέτοια συμφωνία είναι το ίδιο το άτομο ή τα άτομα που ζουν στο διαμέρισμα βάσει αυτής.
Δικαιώματα των πολιτών στη βάση μιας συμφωνίας κοινωνικής απασχόλησης
Το βασικό δικαίωμα που αποκτά ένας πολίτης ή πολίτες που έχουν υπογράψει μια συμφωνία κοινωνικής μίσθωσης είναι το δικαίωμα χρήσης κατοικίας. Ταυτόχρονα με την απόκτηση αυτού του δικαιώματος κατά τη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης, ο ενοικιαστής λαμβάνει επίσης το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την κοινή ιδιοκτησία μιας πολυκατοικίας, συμπεριλαμβανομένων των εισόδων, των κλιμακοστασίων και άλλων στοιχείων. Ταυτόχρονα, η παράγραφος 2 του άρθρου 60 του Κώδικα Στέγασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας ορίζει ότι αυτά τα δικαιώματα είναι διαρκή, δηλαδή δεν μπορεί να κληθεί ένας πολίτης να εγκαταλείψει ένα διαμέρισμα λόγω της λήξης της σύμβασης.
Ταυτόχρονα, το δικαίωμα του ενοικιαστή μιας κατοικίας να το χρησιμοποιήσει σημαίνει όχι μόνο το δικαίωμα διαμονής σε αυτό, αλλά και τη δυνατότητα μετακίνησης άλλων ατόμων εκεί, συμπεριλαμβανομένου του προσωρινού, ενοικίασης και ακόμη και ανταλλαγής του. Ένας τέτοιος κατάλογος των δικαιωμάτων ενός μισθωτή βάσει μιας συμφωνίας κοινωνικής μίσθωσης καταρτίζεται από την παράγραφο 1 του άρθρου 67 του Κώδικα Στέγασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η άσκηση όλων αυτών των δικαιωμάτων πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζει ο νόμος. Συγκεκριμένα, στις περισσότερες περιπτώσεις, ένας από τους όρους για την εφαρμογή τους είναι η απόκτηση της συγκατάθεσης του ιδιοκτήτη, δηλαδή του ιδιοκτήτη του σπιτιού, για τέτοιες ενέργειες.
Σε περίπτωση μη τήρησης αυτού και άλλων προϋποθέσεων για τη χρήση των οικιστικών χώρων, οι ενέργειες του πολίτη μπορεί να αναγνωριστούν ως παράνομες και θα συνεπάγονται την επιβολή κατάλληλων κυρώσεων σε αυτόν. Έτσι, για παράδειγμα, η παράγραφος 4 του άρθρου 83 του Κώδικα Στέγασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας προβλέπει ότι εάν μια κατοικία χρησιμοποιείται για άλλους σκοπούς, ο ιδιοκτήτης της έχει το δικαίωμα να καταγγείλει τη συμφωνία κοινωνικής μίσθωσης.
