Η κοινωνική προστασία της εργασίας στη Ρωσία είναι ένα σύνολο μέτρων που αναπτύχθηκαν από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Προστασίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σκοπός του είναι η νομική ρύθμιση θεμάτων όπως οι μισθοί, η προστασία της εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις, ο έλεγχος της απασχόλησης και της ανεργίας και άλλα εξίσου σημαντικά.
Σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, ο ελάχιστος μισθός (ελάχιστος μισθός) καθορίζεται. Εφόσον ο εργαζόμενος είναι πλήρως απασχολούμενος, δεν δικαιούται να πληρώνει λιγότερα χρήματα ανά μήνα. Οι εξαιρέσεις επιτρέπονται μόνο εάν το άτομο εργάζεται με μερική ή μερική απασχόληση. Εκτός από τον ομοσπονδιακό κατώτατο μισθό, υπάρχουν περιφερειακοί ελάχιστοι μισθοί και αυξανόμενοι περιφερειακοί συντελεστές (για παράδειγμα, για τις περιοχές του Άπω Βορρά και περιοχές που εξομοιώνονται με αυτές ως προς τις κλιματολογικές συνθήκες).
Η προστασία της εργασίας είναι ένα σύνολο νομικών, οργανωτικών, τεχνικών, υγειονομικών και υγειονομικών κανόνων και άλλων κανόνων με τους οποίους πρέπει να συμμορφώνεται ο εργοδότης προκειμένου να διατηρήσει τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της εργασίας τους. Σύμφωνα με το νόμο, το κράτος εγγυάται στον εργαζόμενο την προστασία του δικαιώματος εργασίας σε συνθήκες που πληρούν όλα τα παραπάνω πρότυπα. Η συμμόρφωση παρακολουθείται από την Ομοσπονδιακή Επιθεώρηση Εργασίας. Υπάρχουν ορισμένες άλλες ρυθμιστικές αρχές, για παράδειγμα, η κρατική ενεργειακή εποπτεία υπό το Υπουργείο Καυσίμων και Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η κρατική επίβλεψη πυρκαγιάς κ.λπ.
Οι υπάλληλοι που είναι ένοχοι για παραβίαση των όρων προστασίας της εργασίας ευθύνονται. Ανάλογα με τις περιστάσεις της παραβίασης και τη σοβαρότητα των συνεπειών, μπορεί να είναι πειθαρχική (επίπληξη, επίπληξη, απόλυση) ή διοικητική (διοικητικό πρόστιμο, αποκλεισμός). Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο δράστης υπόκειται σε ποινική ευθύνη.
Οι εργασιακές σχέσεις, δηλαδή η σχέση μεταξύ ενός εργαζομένου και ενός εργοδότη, ρυθμίζονται από τον Εργατικό Κώδικα, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Φεβρουαρίου 2002. Αυτός ο κώδικας καθορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του εργαζομένου και του εργοδότη, ρυθμίζει τα θέματα αμοιβών και προστασίας της εργασίας, τη διαδικασία επίλυσης εργασιακών διαφορών. Παρέχει επίσης τα χαρακτηριστικά του νομικού κανονισμού της εργασίας ανηλίκων, δασκάλων, αθλητών, ατόμων που εργάζονται σε περιστροφική βάση.
