Με μια διαφορετική δομή του οικονομικού συστήματος, τα κράτη έχουν διαφορετικές δυνατότητες να επηρεάσουν τη χρηματοοικονομική σφαίρα. Παρουσία μιας προγραμματισμένης οικονομίας, το κράτος ελέγχει πλήρως τους όγκους και τις τιμές παραγωγής. Η οικονομία της αγοράς, αντιθέτως, χαρακτηρίζεται από την ελευθερία των σχέσεων μεταξύ των υποκειμένων του χρηματοπιστωτικού κόσμου.
Η οικονομία της αγοράς, από θεωρητική άποψη, είναι ένας αυτορυθμιζόμενος μηχανισμός, όπου η προσφορά και η ζήτηση διαδραματίζουν τον κύριο ρόλο. Το κράτος δεν έχει δικαίωμα να επηρεάσει και τους δύο αυτούς παράγοντες. Αλλά το ιδανικό μοντέλο, που δημιουργήθηκε μέσω της γενίκευσης της θεωρητικής γνώσης, δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα. Αυτό το μοντέλο δεν περιλαμβάνει τεχνητά δημιουργημένες κρίσεις, τη δημιουργία και την αποσύνθεση ενιαίων οικονομικών ζωνών και άλλους παράγοντες που έχουν τεράστιο αντίκτυπο στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Υπό το φως των ξαφνικά αναδυόμενων αρνητικών φαινομένων, το κράτος δεν μπορεί παρά να παρέμβει στην οικονομία. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, η ηγεσία της χώρας μπορεί να απαγορεύσει την αύξηση των τιμών για ορισμένες ομάδες προϊόντων. Αυτό γίνεται, πρώτα απ 'όλα, έτσι ώστε τα οικονομικά σοκ να μην μετατραπούν σε οξεία κοινωνική κρίση. Εξάλλου, οι απεργίες μεγάλης κλίμακας και οι ενέργειες διαμαρτυρίας που προκαλούνται από τον πληθωρισμό θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία.
Το κράτος μπορεί επίσης να επηρεάσει τις μεγάλες επιχειρήσεις προκειμένου να αποτρέψει το μονοπώλιο ορισμένων τομέων της οικονομίας. Η Ομοσπονδιακή Αντιμονοπωλιακή Υπηρεσία ενεργεί ως εγγυητής συμμόρφωσης με τη νομοθεσία σε αυτόν τον τομέα στη Ρωσία. Μέσω αυτού του κρατικού φορέα, πραγματοποιείται έλεγχος των δραστηριοτήτων των χρηματοοικονομικών «γίγαντες» (διεθνικές εταιρείες, διεθνείς συμμετοχές), προστασία του ανταγωνισμού, ανάπτυξη κανονιστικών εγγράφων.
Εκτός από την άμεση επιρροή στην οικονομία, το κράτος μπορεί να επηρεάσει έμμεσα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέσω της έγκρισης ορισμένων νόμων. Για παράδειγμα, αφού αποφάσισε να αυξήσει τους δασμούς σε ορισμένες ομάδες εισαγόμενων εμπορευμάτων, η κυβέρνηση το καθιστά μη επικερδές να τα εισάγει από το εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζει ταυτόχρονα τους δικούς του παραγωγούς και αυξάνει την αύξηση του ΑΕΠ.
