Ένας αλλεργιολόγος είναι ένας γιατρός που δημιουργεί μια σχέση μεταξύ των κλινικών εκδηλώσεων των αλλεργικών καταστάσεων και της αιτίας τους, δηλαδή του αλλεργιογόνου. Μια άλλη ευθύνη του αλλεργιολόγου είναι να συνταγογραφήσει θεραπεία και να παρακολουθεί την κατάσταση του ασθενούς.
Οδηγίες
Βήμα 1
Μερικά συμπτώματα μπορεί να υποδηλώνουν την ανάπτυξη αλλεργίας - εξάνθημα, κνησμό, ερυθρότητα, πρήξιμο, υδαρή μάτια, φτέρνισμα κ.λπ., αλλά αυτές οι εκδηλώσεις δεν σημαίνουν πάντα την ανάπτυξη αλλεργικής αντίδρασης. Μόνο ένας αλλεργιολόγος μπορεί να διαφοροποιήσει τη διάγνωση και να αποκλείσει μια αλλεργική αντίδραση. Η δουλειά ενός αλλεργιολόγου ξεκινά με τη συλλογή δεδομένων ασθενών. Ο γιατρός ανακαλύπτει το ιστορικό της νόσου, δηλαδή ρωτά πόσο καιρό πριν εμφανίστηκαν τα συμπτώματα, για πρώτη φορά τέτοιες εκδηλώσεις ή παρατηρήθηκαν νωρίτερα, με τις οποίες ο ασθενής συσχετίζει την εμφάνιση των συμπτωμάτων, τι φαγητό πήρε την τελευταία εβδομάδα κ.λπ.
Βήμα 2
Είναι πολύ σημαντικό να συλλέξουμε μια αναισθησία για τη ζωή του ασθενούς - εάν ο ασθενής έχει κακές συνήθειες, εάν οι στενοί συγγενείς του είχαν ισχυρές αλλεργικές αντιδράσεις (οίδημα του Quincke, αναφυλακτικό σοκ), εάν η εργασία του σχετίζεται με επιβλαβείς ουσίες. Είναι επίσης σημαντικό για τον γιατρό να μάθει για τις αλλαγές στη ζωή του ασθενούς - μετακίνηση σε άλλη περιοχή, πρόσφατα ταξίδια σε εξωτικές χώρες κ.λπ.
Βήμα 3
Ο γιατρός διενεργεί ενδελεχή εξέταση του ασθενούς. Σε περίπτωση αλλεργικών δερματικών εκδηλώσεων, ο γιατρός δίνει προσοχή στον εντοπισμό του εξανθήματος, στη φύση του εξανθήματος, στο περιεχόμενο των κυστιδίων και αξιολογεί τον βαθμό υπεραιμίας. Εάν υπάρχει υποψία αλλεργικής επιπεφυκίτιδας ή ρινίτιδας, ένας αλλεργιολόγος εξετάζει τους βλεννογόνους των ματιών ή της μύτης.
Βήμα 4
Ο αλλεργιολόγος συγκρίνει όλα τα δεδομένα που αποκτήθηκαν. Εάν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα συμπτώματα είναι αλλεργικά, ο γιατρός αξιολογεί τα πιθανά αλλεργιογόνα, δηλαδή ουσίες που προκάλεσαν την παθολογική διαδικασία.
Βήμα 5
Υπάρχουν δύο τρόποι για να απομονωθεί ένας αριθμός αλλεργιογόνων για έναν ασθενή: δωρίστε αίμα για ορολογικό προσδιορισμό αντισωμάτων στο αλλεργιογόνο ή υποβληθείτε σε δερματικές εξετάσεις. Στη δεύτερη επιλογή, μικρές δόσεις του αλλεργιογόνου εφαρμόζονται με τομές στο δέρμα του ώμου και αριθμούνται. Σε εκείνα τα μέρη όπου προκαλείται αλλεργική αντίδραση, το επιθυμητό αλλεργιογόνο βρίσκεται.
Βήμα 6
Αφού λάβει τα δεδομένα διάγνωσης αλλεργίας, ο γιατρός θα προγραμματίσει τη θεραπεία για τον ασθενή. Και διεξάγει επίσης απαραιτήτως μια προληπτική συνομιλία, στην οποία λέει στον ασθενή σχετικά με το ποια τρόφιμα πρέπει να αποκλειστούν από τη διατροφή, δίνει προσοχή στα γύρω αντικείμενα. Για παράδειγμα, εάν ένας ασθενής είναι αλλεργικός στα φτερά κοτόπουλου, πρέπει να βρει τεχνητά μαξιλάρια.
Βήμα 7
Ο αλλεργιολόγος διορίζει τον ασθενή μια δεύτερη συμβουλή μετά από 6-12 μήνες, κατά τη διάρκεια του οποίου ελέγχεται ο τίτλος της αύξησης των αντισωμάτων κατά του αλλεργιογόνου, προσαρμόζονται οι δόσεις των ορμονικών και αντιαλλεργικών φαρμάκων. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στα παιδιά, διότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι ανώριμο έως 5 χρόνια. Και αργότερα, με την ενίσχυση της ανοσίας, το σώμα μπορεί να σταματήσει να αποκρίνεται στο αλλεργιογόνο, οπότε η θεραπεία ακυρώνεται.
Βήμα 8
Ο αλλεργιολόγος συνταγογραφεί ατομική θεραπεία για κάθε ασθενή. Μερικοί ασθενείς λαμβάνουν αντιισταμινικά όλο το χρόνο, η φαρμακολογική ομάδα πρέπει να αλλάζει κάθε 2-3 μήνες. Για άλλους ασθενείς, ο γιατρός συνταγογραφεί μόνο εποχική θεραπεία.
