Προκειμένου να ασκήσει νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητα στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ένα άτομο πρέπει να αποκτήσει το καθεστώς ενός μεμονωμένου επιχειρηματία. Ποια ευθύνη θα φέρει για τις υποχρεώσεις του;
Η ενσωμάτωση μιας επιτυχημένης επιχειρηματικής ιδέας απαιτεί όχι μόνο τη διαθεσιμότητα αρχικών πόρων με τη μορφή κεφαλαίου και εργασίας, αλλά και την κατάλληλη νομική καταχώριση του καθεστώτος του εμπνευστή αυτής της ιδέας. Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να αποκτήσετε νόμιμα το δικαίωμα συμμετοχής σε επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα μας είναι να αποκτήσετε το καθεστώς ενός μεμονωμένου επιχειρηματία. Η διαδικασία απόκτησης και εργασίας ως μεμονωμένου επιχειρηματία σε ορισμένες πτυχές είναι πολύ απλούστερη από άλλες οργανωτικές και νομικές μορφές επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ωστόσο, αυτή η απλότητα έχει το μειονέκτημά της.
Ευθύνη ενός μεμονωμένου επιχειρηματία
Ένα από τα κύρια σημεία που προκαλούν ανησυχία στους πολίτες που σκέφτονται τη δυνατότητα εγγραφής ως μεμονωμένου επιχειρηματία είναι το ύψος της ευθύνης που φέρει ένας τέτοιος επιχειρηματίας για τις υποχρεώσεις του. Έτσι, το άρθρο 24 του μέρους 1 του Αστικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που έχει καταχωριστεί στον κώδικα νόμων της χώρας μας με τον αριθμό 51-FZ της 30ής Νοεμβρίου 1994, ορίζει ότι ένας μεμονωμένος επιχειρηματίας είναι υπεύθυνος για τις υποχρεώσεις του με όλο το ποσό ιδιοκτησίας που του ανήκει. Έτσι, εάν ο οικονομικός υπολογισμός ενός αρχάριου επιχειρηματία ήταν λανθασμένος και το κέρδος στο οποίο βασίζονταν δεν πληρούσε τις προσδοκίες του, μπορεί να χρειαστεί να πληρώσει, για παράδειγμα, στον ιδιοκτήτη για την παροχή χώρων για ένα κατάστημα μέσω της πώλησης προσωπική ιδιοκτησία.
Περιορισμοί στην επιβολή κυρώσεων στην ιδιοκτησία ενός μεμονωμένου επιχειρηματία
Ταυτόχρονα, κατά την ανάλυση της δυνατότητας εφαρμογής τόσο αυστηρών μέτρων, ένας μεμονωμένος επιχειρηματίας θα πρέπει να λάβει υπόψη την πρόσθετη διάταξη που προβλέπεται στο άρθρο 24 του μέρους 1 του αστικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ειδικότερα, σημειώνει ότι η ισχύουσα νομοθεσία θεσπίζει έναν κατάλογο αντικειμένων, αντικειμένων και τιμαλφών που ανήκουν σε έναν επιχειρηματία, στον οποίο απαγορεύεται η επιβολή ποινής. Ένας πλήρης κατάλογος τέτοιων περιουσιακών στοιχείων παρατίθεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 446 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που έχει τον αριθμό 138-FZ της 14ης Νοεμβρίου 2002. Για παράδειγμα, τέτοια πράγματα και αντικείμενα περιλαμβάνουν τη μόνη στέγαση, προσωπικά αντικείμενα, εργαλεία απαραίτητα για την άσκηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων και κάποια άλλη ιδιοκτησία. Ταυτόχρονα, ωστόσο, τα είδη πολυτελείας, τα κοσμήματα και παρόμοια ακριβά είδη δεν μπορούν να ταξινομηθούν σε αυτήν την κατηγορία, ακόμη και αν χρησιμοποιούνται για προσωπική χρήση ενός πολίτη.
