Πριν μιλήσουμε για το θέμα της γενικής θεωρίας του δικαίου, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ποια είναι γενικά η έννοια του «υποκειμένου» της επιστήμης. Σύμφωνα με αυτήν την έννοια, νομικοί μελετητές εξετάζουν όλα όσα μελετά αυτή η επιστήμη. Με άλλα λόγια, εάν υπερβάλλουμε, το "θέμα της επιστήμης" απαντά σε μια απλή ερώτηση - τι μελετάται;
Τώρα ας επιστρέψουμε στη θεωρία του νόμου. Τι σημαίνει αυτό το αντικείμενο αυτής της πειθαρχίας;
Όλα είναι απλά - αυτά είναι τα πρότυπα και τα φαινόμενα βάσει των οποίων λαμβάνει χώρα ο σχηματισμός, η ανάπτυξη και η λειτουργία του κράτους και του νόμου στη στενή τους σχέση. Έτσι, η γενική θεωρία του δικαίου μελετά αυτά τα φαινόμενα και μοτίβα, αλλά από νομική άποψη.
Ωστόσο, το αντικείμενο της θεωρίας του δικαίου περιλαμβάνει, εκτός από τα παραπάνω φαινόμενα και πρότυπα, νομικές έννοιες, νομικές αρχές, μοντέλα νομικής δραστηριότητας, καθώς και προβλέψεις για τη βελτίωση της πρακτικής.
Τώρα ας δώσουμε λίγη προσοχή στις προαναφερθείσες "κανονικότητες". Έτσι, η γενική θεωρία του δικαίου εξετάζει τα πρότυπα:
- αύξηση του ρόλου του κράτους στη ζωή ολόκληρης της κοινωνίας ·
- αύξηση του υποκειμενικού παράγοντα στο έργο των κυβερνητικών υπηρεσιών ·
- αύξηση των διαφόρων απειλών και κατευθύνσεων για την αντιμετώπιση αυτών των απειλών ·
- αύξηση του ρόλου του κράτους στη διαχείριση της κοινωνίας των πολιτών ·
- αύξηση του ρόλου του διεθνούς δικαίου ·
- αύξηση του επιπέδου των γενικών κοινωνικών υποθέσεων ·
- αύξηση των κατευθύνσεων για την ενοποίηση της νομοθεσίας.
Επιπλέον, μιλώντας για το θέμα της γενικής θεωρίας του δικαίου, αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα υπάρχουν δύο θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες:
- Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει η τάση να «περιορίζεται» το θέμα της θεωρίας του νόμου.
- στο δεύτερο - σε "επέκταση".
Η «στενότητα» δικαιολογείται από το γεγονός ότι αναδύονται νέες νομικές επιστήμες και η «επέκταση» δικαιολογείται από την εμφάνιση νέων προβλημάτων νομικού και ιδεολογικού χαρακτήρα.
