Η στέρηση της ελευθερίας για μια ορισμένη περίοδο, που ονομάζεται ευρέως φυλακή, χρησιμοποιείται ως ποινική τιμωρία σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Το συμπέρασμα μπορεί να είναι πραγματικό ή υπό όρους.
Η υπό όρους φυλάκιση δεν είναι απολύτως ακριβής διατύπωση. Οι δικηγόροι μιλούν σε τέτοιες περιπτώσεις για την αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Ωστόσο, η ίδια η καταδίκη είναι απολύτως αληθινή: το δικαστήριο εκδίδει ένοχη απόφαση, κρίνοντας τον κατηγορούμενο ένοχο και επιβάλλει ακόμη ποινή φυλάκισης. Αλλά αυτή η πρόταση δεν εκτελείται.
Στον καταδικασθέντα ανατίθεται δοκιμαστική περίοδος. Η διάρκειά του καθορίζεται επίσης από το δικαστήριο, αλλά μερικές φορές είναι μικρότερη από τη διάρκεια της φυλάκισης που επιβάλλεται στον καταδικασθέντα. Εάν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το άτομο δεν διαπράξει εγκλήματα και αδικήματα, τότε η καταδίκη θα ακυρωθεί, το άτομο είναι ελεύθερο. Εάν, κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, εκνευριστεί και πάλι με ένα έγκλημα - όχι απαραίτητα το ίδιο για το οποίο καταδικάστηκε - η ανασταλτική ποινή μετατρέπεται σε πραγματική, το άτομο θα πάει σε χώρους φυλάκισης.
Σε ποιον επιβάλλεται ποινή σε αναστολή
Ο νόμος δεν ορίζει με κανέναν τρόπο ποιος μπορεί να καταδικαστεί σε ποινή με αναστολή και ποιος δεν μπορεί. Δεν υπάρχει άμεση εξάρτηση από το είδος του εγκλήματος, αλλά όσο λιγότερο κινδυνεύει η πράξη του κατηγορουμένου, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να λάβει ποινή αναστολής. Έτσι, ένα άτομο που έχει διαπράξει μικροσκοπία είναι πιθανότερο να καταδικαστεί υπό όρους από έναν δολοφόνο ή βιαστή.
Λαμβάνει υπόψη το δικαστήριο και την ταυτότητα του κατηγορουμένου. Ακόμα κι αν το έγκλημα δεν ανήκει στην κατηγορία των σοβαρών εγκλημάτων, ένα άτομο έχει ελάχιστες πιθανότητες να λάβει ποινή με αναστολή εάν έχει διωχθεί στο παρελθόν. Η υπό όρους τιμωρία προορίζεται πρωτίστως για ένα άτομο που παραβαίνει κατά λάθος, που μετανοεί από την πράξη του και επιθυμεί ειλικρινά να μην διαπράξει ξανά παράνομες πράξεις.
Χωρίς περιορισμό του εύρους των εγκλημάτων για τα οποία μπορεί να επιβληθεί υπό όρους ποινή, ο νόμος θα καθορίσει ποιες ποινές μπορούν να υπόκεινται σε όρους. Αυτό δεν είναι μόνο φυλάκιση, αλλά και διορθωτική εργασία, κράτηση σε πειθαρχική στρατιωτική μονάδα και περιορισμοί στη στρατιωτική θητεία. Η στέρηση της ελευθερίας δεν μπορεί να υπόκειται σε όρους εάν ο καθορισμένος χρόνος υπερβαίνει τα 8 έτη.
Υποχρεώσεις ενός καταδικασθέντος υπό όρους
Ορισμένοι περιορισμοί επιβάλλονται σε υπό όρους καταδικασμένο άτομο. Είναι υπό την επίβλεψη της Επιθεωρητικής Φυλακής και υποχρεούται να εμφανιστεί εκεί, εάν κληθεί, και να αναφέρει πώς εκτελεί τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί από το δικαστήριο.
Αυτές οι ευθύνες καθορίζονται από τη συγκεκριμένη κατάσταση. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο έχει διαπράξει έγκλημα υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών, το δικαστήριο μπορεί να τον υποχρεώσει να υποβληθεί σε θεραπεία για αλκοολισμό ή τοξικομανία. Εάν έχει προκαλέσει υλική ζημιά σε κάποιον, μπορεί να υποχρεωθεί να αποζημιώσει αυτήν τη ζημία για μια συγκεκριμένη περίοδο.
Εάν ο καταδικασμένος αποφασίσει να αλλάξει τον τόπο διαμονής του, τον τόπο εργασίας ή τη μελέτη του, είναι υποχρεωμένος να το αναφέρει στην εκτελεστική επιθεώρηση του εγκλήματος. Απαγορεύεται να ταξιδεύει στο εξωτερικό.
Η κύρια προϋπόθεση για ένα υπό όρους καταδικασμένο άτομο δεν είναι να διαπράττει παράνομες ενέργειες. Διαφορετικά, αντιμετωπίζει πραγματική φυλάκιση.
