Ορισμένοι δικηγόροι πιστεύουν ότι το IPL (διεθνές ιδιωτικό δίκαιο) είναι ένας ανεξάρτητος εθνικός κλάδος δικαίου. Στην πραγματικότητα, σκάβοντας βαθύτερα, αποδεικνύεται ότι αυτό είναι ένα σύνολο νομικών κανόνων που ρυθμίζουν το ιδιωτικό δίκαιο και τις διασυνοριακές σχέσεις.
Αντικείμενο και έννοια του MPP
Το θέμα του PPM είναι ομοιογενείς σχέσεις που πληρούν δύο δείκτες: ιδιωτικό δίκαιο και διασυνοριακό. Έτσι, το θέμα του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου είναι το ιδιωτικό δίκαιο και οι διασυνοριακές σχέσεις.
Σχέσεις ιδιωτικού δικαίου
Οι σχέσεις ιδιωτικού δικαίου είναι σχέσεις που βασίζονται στις αρχές της νομικής ισότητας, της ελεύθερης έκφρασης της βούλησης, της ανεξαρτησίας της ιδιοκτησίας, τα θέματα των οποίων είναι κυρίως άτομα και νομικά πρόσωπα. Οι ιδιωτικές σχέσεις διέπονται από το ιδιωτικό δίκαιο, το οικογενειακό δίκαιο και το εργατικό δίκαιο. Όλες αυτές οι ομάδες σχέσεων αναφέρονται επίσης στο διεθνές ιδιωτικό δίκαιο, με την επιφύλαξη του κριτηρίου της διασυνοριακής.
Διασυνοριακές σχέσεις
Οι διασυνοριακές σχέσεις είναι σχέσεις που περιπλέκονται από ένα ξένο στοιχείο. Οποιαδήποτε σχέση έχει την ακόλουθη δομή: θέματα (τουλάχιστον δύο), αντικείμενο και αμοιβαία δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εάν τουλάχιστον ένα θέμα ή αντικείμενο είναι ξένο, τότε η σχέση θα είναι διασυνοριακή. Αλλά ένα νομικό γεγονός δεν περιλαμβάνεται στο ίδιο το σύστημα της σχέσης, αλλά είναι η βάση για την εμφάνιση, την αλλαγή ή τον τερματισμό της. Επομένως, το νομικό γεγονός, ως αποτέλεσμα του οποίου η στάση προέκυψε ή άλλαξε, είναι ξένο, τότε αυτή η στάση θα έχει διασυνοριακό χαρακτήρα. Στις διασυνοριακές σχέσεις, οι εσωτερικές σχέσεις πρέπει να υπάρχουν, διαφορετικά η σχέση δεν θα είναι διασυνοριακή, αλλά εντελώς ξένη ή όχι για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Για να πέσει η σχέση υπό την επιρροή του ρωσικού διεθνούς ιδιωτικού δικαίου, είναι απαραίτητο. Έτσι, εκτός από το ξένο στοιχείο, πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα εσωτερικό στοιχείο. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση η σχέση θα είναι διασυνοριακή, εσωτερική.
αγορά από Ρώσο πολίτη κινητού τηλεφώνου μέσω Διαδικτύου από Κινέζο πωλητή.
Αυτές οι σχέσεις έχουν χαρακτήρα ιδιωτικού δικαίου, επειδή πρόκειται για πώληση και αγορά και στον τομέα του αστικού δικαίου. Το ξένο στοιχείο εκφράζεται στην ξένη οντότητα - ο Κινέζος πωλητής. Υπάρχει ένα ξένο αντικείμενο - ένα κινητό τηλέφωνο που πωλείται από έναν Κινέζο πωλητή και ανήκει στην Κίνα, βρίσκεται στην Κίνα και κατασκευάζεται στην Κίνα, αν και δεν προσδιορίζεται εάν το τηλέφωνο είναι ξένο ή όχι ξένο στη Ρωσία.
γάμος Ρώσου πολίτη με Ιταλό πολίτη στην Ιταλία.
Και εδώ πάλι, η σχέση είναι ιδιωτική, αφού είναι οικογενειακή σχέση. Το ξένο στοιχείο εκφράζεται σε μια ξένη οντότητα - έναν Ιταλό πολίτη και σε ένα ξένο νομικό γεγονός, στην Ιταλία. Το εγχώριο στοιχείο εκφράζεται με τη μορφή ενός Ρώσου πολίτη ενός Ρώσου υποκειμένου.
: κληρονομιά από Ρώσο πολίτη ιδιοκτησίας που βρίσκεται στη Γαλλία.
Εδώ, ο οικιακός υπήκοος είναι Ρώσος πολίτης, αλλά το ξένο αντικείμενο είναι ιδιοκτησία που βρίσκεται στη Γαλλία. Η ίδια η σχέση είναι ιδιωτικού δικαίου, αναφέρεται σε κληρονομικές και αστικές σχέσεις.
επενδύσεις της ελβετικής εταιρείας NESTLE στην παραγωγή προϊόντων στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Οι επενδυτικές σχέσεις είναι ιδιωτικής και διασυνοριακής φύσης, αν και ορισμένες επενδυτικές σχέσεις που σχετίζονται με φορολογικές απαλλαγές μπορεί επίσης να έχουν δημόσιο χαρακτήρα.
Συμπέρασμα: σχέσεις ιδιωτικού δικαίου και διασυνοριακού χαρακτήρα αποτελούν αντικείμενο ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και ρυθμίζονται με ένα σύνολο νομικών κανόνων χρησιμοποιώντας ειδικές μεθόδους.
Βασικές αρχές του MPP
Το MPL αποτελείται από κανόνες που καθορίζονται από το κράτος ή τον νομοθέτη, τόσο σε διεθνές επίπεδο μέσω της σύναψης διεθνών συνθηκών όσο και σε εθνικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών κανόνων της εθνικής πηγής δικαίου.
Οι αρχές του PPM είναι οι κύριες ιδέες σύμφωνα με τις οποίες χτίζεται ολόκληρο το σύστημα νομικής ρύθμισης του ιδιωτικού δικαίου και των διασυνοριακών σχέσεων.
Η αρχή της ισότητας του εθνικού δικαίου
Η αρχή σημαίνει ότι κατά τον συντονισμό του ιδιωτικού δικαίου και των διασυνοριακών σχέσεων, ο νομοθέτης πρέπει να αναγνωρίζει όχι μόνο το εθνικό δίκαιο, αλλά και το αλλοδαπό δίκαιο και, όταν διατυπώνει κανόνες σύγκρουσης νόμων, να αναφέρεται όχι μόνο στο εσωτερικό δίκαιο, αλλά και στο αλλοδαπό δίκαιο.
Κάθε νομοθέτης στη χώρα του πιστεύει ότι το δικαίωμά του είναι πολύτιμο, κυρίως δίκαιο, κυρίως ανθρώπινο, κυρίως καλύτερο. Ωστόσο, αυτή η αρχή υποχρεώνει τους νομοθέτες κάθε κράτους να υπαγορεύουν κανόνες σύγκρουσης νόμων, αντίστοιχα, έτσι ώστε να αναφέρονται όχι μόνο στο εθνικό δίκαιο, αλλά και στο αλλοδαπό δίκαιο, καθώς το ξένο δίκαιο είναι εξίσου σημαντικό, εξίσου πολύτιμο, δίκαιο και ανθρώπινο, αλλά από την άποψη της χώρας στην οποία έχει δημιουργηθεί.
Αυτή η αρχή εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε σε σύγκρουση των νόμων κανόνες, κατά κανόνα, δεν αναφέρονται συγκεκριμένα στο εθνικό δίκαιο, ως ο νόμος αυτού του κράτους, ο οποίος καθορίζεται σύμφωνα με την καθιερωμένη ακολουθία.
Υπόδειγμα 1: τα δικαιώματα ιδιοκτησίας διέπονται από τη ρωσική νομοθεσία.
Εδώ ο κανόνας δεν αντιστοιχεί στην αρχή της ισότητας του εθνικού δικαίου.
Μοντέλο 2: τα δικαιώματα ιδιοκτησίας διέπονται από το δίκαιο της χώρας όπου βρίσκονται τα πράγματα.
Εδώ το κράτος αναγνωρίζει όχι μόνο το δικό του, αλλά και το ξένο. Παρουσιάζει τον κανόνα έτσι ώστε, κατά την εφαρμογή ενός συγκεκριμένου αλγορίθμου, ένα άτομο να μπορεί να επιλέξει το δίκαιο της χώρας που θα πρέπει να ρυθμίζει αυτές τις σχέσεις, επιπλέον, κατά την επιλογή του, μπορεί να είναι και το εσωτερικό δίκαιο, εάν τα πράγματα είναι στη Ρωσία, και το ξένο δίκαιο, αν τα πράγματα είναι σε ξένη κατάσταση … Έτσι, μπορεί να εντοπιστεί η ομοιότητα του νόμου μας και του αλλοδαπού. Σε αυτόν τον κανόνα δεν υπάρχει παραβίαση, όπου το δίκαιο της Αγγλίας, για παράδειγμα, για εμάς είναι σαν ξένος νόμος. Κάθε ένα από αυτά τα δικαιώματα ή νομικά συστήματα είναι πολύτιμο από μόνο του.
Η αρχή της προστασίας της εσωτερικής έννομης τάξης
Η αρχή σημαίνει ότι κατά την εφαρμογή του αλλοδαπού δικαίου για τη ρύθμιση ιδιωτικών και διασυνοριακών σχέσεων, πρέπει να διασφαλίζει ότι δεν παραβιάζονται οι βασικοί κανόνες του εσωτερικού δικαίου. Εάν ο κανόνας σύγκρουσης νόμων μας έστειλε στο ξένο δίκαιο και πρέπει, κατά συνέπεια, να εφαρμόσουμε το ξένο δίκαιο για τη ρύθμιση του ιδιωτικού δικαίου και των διασυνοριακών σχέσεων, τότε μπορεί να προκύψει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα όταν το ξένο δίκαιο έρχεται σε αντίθεση με το νόμο μας. Αυτή η αρχή εφαρμόζεται μέσω δύο θεσμών ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, του θεσμού της ρήτρας δημόσιας πολιτικής και του θεσμού των υπερδραστικών κανόνων. Για παράδειγμα, το άρθρο 156 του Οικογενειακού Κώδικα, καθορίζει τους κανόνες για τη θέσπιση των κανόνων γάμου.
Η αρχή της πλησιέστερης σύνδεσης
Η αρχή σημαίνει ότι κατά τη διαμόρφωση κανόνων σύγκρουσης νόμων για συγκεκριμένες ιδιωτικές και διασυνοριακές σχέσεις, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη το δίκαιο με το οποίο αναφέρεται αυτή η σχέση ιδιωτικού δικαίου και διασυνοριακής σχέσης. Ο νομοθέτης, όταν διατυπώνει κανόνες σύγκρουσης νόμων, τους οποίους αναφέρεται στο δίκαιο οποιουδήποτε κράτους για τη ρύθμιση των ιδιωτικών και διασυνοριακών σχέσεων, διατυπώνει έναν αλγόριθμο για τον καθορισμό του εφαρμοστέου νόμου. Αυτός ο αλγόριθμος είναι το κύριο καθήκον στη διαμόρφωση ενός κανόνα σύγκρουσης νόμων.
