Κάθε φοιτητής νομικής έχει συναντήσει την έννοια μιας επιτακτικής μεθόδου νομικής ρύθμισης, αλλά πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποια είναι η ουσία αυτής της μεθόδου και ποια διακριτικά χαρακτηριστικά έχει.
Μέθοδοι νομικής ρύθμισης ως στοιχείο σταθεροποίησης των κοινωνικών και νομικών σχέσεων
Οι κοινωνικές και νομικές σχέσεις βρίσκονται συνεχώς σε δυναμική ανάπτυξη. Κάθε λεπτό στον κόσμο, διάφορες συνδέσεις μεταξύ θεμάτων του νόμου προκύπτουν, ενισχύονται και εξαφανίζονται. Δεν είναι μυστικό για κανέναν ότι το πλαίσιο οποιασδήποτε σχέσης καθορίζεται από κάποιους κανόνες. Οι νομικές σχέσεις σε αυτήν την περίπτωση δεν αποτελούν εξαίρεση.
Στο νόμο, υιοθετείται η έννοια μιας μεθόδου νομικής ρύθμισης, το περιεχόμενο της οποίας αποτελείται από ορισμένους κανόνες που σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο κλάδο του δικαίου. Υπάρχουν δύο βασικές μέθοδοι νομικής ρύθμισης: η μέθοδος χρήσης και η επιτακτική μέθοδος. Και οι δύο μέθοδοι χρησιμοποιούνται σε όλους τους κλάδους του νόμου, αλλά κάπου η κυρίαρχη είναι απορριπτική και κάπου είναι επιτακτική.
Εν συντομία για τη μέθοδο χρήσης
Η μέθοδος διάθεσης έχει σχεδιαστεί για να συντονίζει τις ενέργειες διαφόρων θεμάτων, χωρίς να τους υποχρεώνει άμεσα να διαπράξουν οποιαδήποτε πράξη. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της μεθόδου είναι ότι τα θέματα των νομικών σχέσεων είναι ισότιμα μεταξύ τους, δηλαδή, δεν υπάρχει πτυχή της εξουσίας και της υπαγωγής στη σχέση. Η μέθοδος χρήσης χρησιμοποιείται συχνότερα σε τομείς δικαίου όπως το αστικό δίκαιο. Έτσι, αναπόσπαστο μέρος των σχέσεων αστικού δικαίου είναι διάφορες συμβάσεις, η ύπαρξη των οποίων έχει σχεδιαστεί για να συντονίζει τις ενέργειες και τους στόχους ορισμένων προσώπων. Η μέθοδος χρήσης εδώ είναι ένα είδος ρυθμιστή για τη σύνταξη μιας σύμβασης και πτυχών που δεν καθορίζονται σε αυτήν.
Αυταρχισμός της επιτακτικής μεθόδου νομικής ρύθμισης
Η επιτακτική μέθοδος είναι μια συγκεκριμένη μέθοδος υπαγωγής, η οποία θέτει ένα σαφές πλαίσιο για τις επιτρεπόμενες νομικές σχέσεις που θεσπίζονται με δεσμευτικούς και απαγορευτικούς κανόνες.
Η ουσία αυτής της μεθόδου έγκειται στην αδυναμία μιας εναλλακτικής επιλογής μιας αποδεκτής επιλογής συμπεριφοράς. Η επιλογή μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς δεν είναι δυνατή επειδή ρυθμίζεται από ένα σαφές νομικό πλαίσιο ως απαγόρευση ή υποχρέωση. Τα θέματα των νομικών σχέσεων μπορούν να εκπληρώσουν αυτές τις οδηγίες μόνο, καθώς η αποφυγή τους συνεπάγεται την επιβολή ευθύνης. Αυτό οδηγεί στην κύρια διαφορά μεταξύ των επιτακτικών και των μεθόδων χρήσης. Η επιταγή απαγορεύει ό, τι δεν επιτρέπεται από το νόμο, ενώ το απορριπτικό, αντίθετα, επιτρέπει ό, τι δεν απαγορεύεται από το νόμο.
Η επιτακτική μέθοδος νομικής ρύθμισης είναι χαρακτηριστική, καταρχάς, για κλάδους δημοσίου δικαίου, οι οποίοι, για παράδειγμα, περιλαμβάνουν συνταγματικό και διοικητικό δίκαιο.
Έτσι, συνοψίζοντας τα παραπάνω, ας επισημάνουμε τα κύρια χαρακτηριστικά της επιτακτικής μεθόδου:
- Εκφράζεται σε κανόνες-απαγορεύσεις και κανόνες-υποχρεώσεις.
- Θεσπίζεται σε κανονισμούς που διέπουν τις εξουσίες ορισμένων ατόμων και τις ευθύνες άλλων.
- Βασίζεται στον κρατικό εξαναγκασμό που πραγματοποιείται από διάφορες κρατικές αρχές.
- Η μη συμμόρφωση με τους προβλεπόμενους κανόνες συνεπάγεται υποχρεωτική επιβολή ευθύνης.
