Η κριτική επιτροπή ήρθε στη Ρωσία από τη Δύση, όπου εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα οι αρχές του δημοκρατικού συστήματος. Σε ξένες χώρες, πιστεύεται ότι ένας εγκληματίας πρέπει να έχει την ευκαιρία να δικαιολογήσει τον εαυτό του και τις πράξεις του ή να αποδείξει την αθωότητά του. Σε αυτήν την περίπτωση, το δικαστήριο διαίρεσε την απόφασή του σε ισότιμη βάση με τους πολίτες.
Ο ρόλος των δικαστών στο δικαστήριο
Σύμφωνα με την ήδη καθιερωμένη παράδοση, πρέπει να υπάρχουν δώδεκα ένορκοι στο δικαστήριο. Από ψυχολογική άποψη, αυτός είναι ο ιδανικός αριθμός ανθρώπων για να πάρουν μια σωστή απόφαση. Κάθε κριτής συμμετέχει σε μια κοινή διαδικασία. Για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ο ένορκος πρέπει να εγκαταλείψει εντελώς τις υποθέσεις του για να πάρει μια συλλογική απόφαση και να εκφράσει τη γνώμη του.
Εκτός από τους δώδεκα δικαστές, αρκετοί εφεδρικοί υποψήφιοι πρέπει επίσης να είναι παρόντες στη δίκη. Ο στόχος τους είναι να αντικαταστήσουν κάποιον που έφυγε από τους δώδεκα κριτές για έναν ή τον άλλο λόγο.
Μια δικαστική σύνοδος, κατά κανόνα, διαρκεί αόριστη περίοδο και η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ένορκοι πληρώνονται για τη δουλειά τους. Εάν, εκτός από αυτήν τη δραστηριότητα, ένα άτομο δεν ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, τότε το έργο του αξιολογείται από τα καθιερωμένα πρότυπα για κάθε ημέρα που περνά στη συνάντηση.
Οι ένορκοι πρέπει να βασίζονται μόνο σε αξιόπιστα γεγονότα κατά την κρίση. Τα συναισθήματα σε αυτήν την περίπτωση δεν πρέπει να επηρεάζουν την εν λόγω περίπτωση. Πριν από την έναρξη της δίκης, η κριτική επιτροπή δεν γνωρίζει πληροφορίες σχετικά με τον κατηγορούμενο. Δεν γνωρίζουν τις προσωπικές ιδιότητες, την κοινωνική κατάσταση, την οικογενειακή κατάσταση του εναγομένου. Αυτό γίνεται έτσι ώστε η τελική απόφαση του δικαστηρίου να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική και δικαιολογημένη. Η κριτική επιτροπή θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη μόνο τα γεγονότα και τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάζονται στη δίκη.
Κριτική κριτική επιτροπή
Στη Ρωσία, η κριτική επιτροπή συγκροτήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς ήταν αυταρχική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, το δικαστήριο δεν ήθελε να μοιραστεί την εξουσία με μη επαγγελματίες. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο φόβος ότι η κριτική επιτροπή θα εκδώσει θετική απόφαση για τον εγκληματία. Οι περισσότεροι κριτικοί ήταν εναντίον αυτού του θεσμού. Πίστευαν ότι η ενοχή του εγκληματία είχε ήδη αποδειχθεί από τους ανακριτές και τους επαγγελματίες και ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι στους ανθρώπους των συνηθισμένων επαγγελμάτων που είχαν το δικαίωμα σε τελική απόφαση για την υπόθεση. Ως αποτέλεσμα, η κριτική επιτροπή εμφανίστηκε ακόμα και συνεχίζει τη δραστηριότητά της ακόμα και σήμερα.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τροποποιήσεις έγιναν αμέσως. Οι ένορκοι δεν επιτρέπεται να αγγίξουν το νομικό πεδίο, επειδή υπάρχουν δικαστές για αυτό. Το καθήκον της κριτικής επιτροπής είναι να εντοπίσει την ενοχή του ένοχου ή να αποδείξει την αθωότητά του. Κατά συνέπεια, ο κατηγορούμενος, με αυτοπεποίθηση για την αθωότητά του, μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη απλών ανθρώπων. Αυτή η μορφή δικαστικών διαφορών υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
