Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι μισθοί υπολογίζονται αλλά δεν καταβάλλονται από έναν αδίστακτο εργοδότη. Και εάν ένας υπάλληλος παραλείψει τη νόμιμη προθεσμία για την υποβολή αξίωσης, μπορεί να του αρνηθεί την πληρωμή.
Ο Εργατικός Κώδικας της Ρωσικής Ομοσπονδίας προβλέπει δύο επιλογές για την επίλυση του προβλήματος με τους δεδουλευμένους αλλά μη αμειβόμενους μισθούς. Η πρώτη μέθοδος προσφέρει έκκληση σε μια ειδικά δημιουργημένη επιτροπή για την επίλυση εργασιακών διαφορών. Όμως, όπως δείχνει η πρακτική, αυτή η επιλογή είναι αναποτελεσματική. Η δεύτερη επιλογή είναι η υποβολή αξίωσης σε δικαστήριο, ενώ ο ενάγων απαλλάσσεται από την καταβολή του κρατικού δασμού.
Σύμφωνα με το άρθρο 392 του Εργατικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, υπάρχουν δύο επιλογές για το χρονικό πλαίσιο υποβολής δήλωσης αξίωσης στο δικαστήριο. Το πρώτο από αυτά θεωρείται ότι ισχύει για την περίπτωση απόλυσης εργαζομένου. Σε αυτήν την περίπτωση, μια αγωγή μπορεί να κατατεθεί στο δικαστήριο εντός ενός μηνός από την ημερομηνία απόλυσης. Η δεύτερη επιλογή ισχύει για όλους τους άλλους τύπους διαφορών, εδώ μπορεί να υποβληθεί αίτηση στο δικαστήριο εντός 3 μηνών από τη στιγμή που ο υφιστάμενος έμαθε για την παραβίαση των δικαιωμάτων του.
Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις σε οποιονδήποτε κανόνα. Έτσι, εάν συνεχίσετε να εργάζεστε για έναν εργοδότη ο οποίος, για παράδειγμα, δεν πλήρωσε ή δεν πλήρωσε τον μισθό σας για μια συγκεκριμένη περίοδο πριν από ένα χρόνο, μπορείτε να υποβάλετε μια αξίωση, αν και οι τρεις μήνες που έχουν διατεθεί για αυτό έχουν παρέλθει πολύ. Αυτό το δικό σας δικαίωμα υποστηρίζεται από το ψήφισμα της Ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας της 17ης Μαρτίου 2004, συγκεκριμένα "σχετικά με την εφαρμογή του Εργατικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τα δικαστήρια της Ρωσικής Ομοσπονδίας"
Η παράγραφος 56 του εν λόγω διατάγματος ορίζει ότι ακόμη και αν ένας εργαζόμενος που συνεχίζει να εργάζεται για τον εργοδότη έχασε τους τρεις μήνες που του είχε παραχωρηθεί για να υποβάλει αίτηση για μη αμειβόμενους μισθούς, εξακολουθεί να έχει το δικαίωμα να το πράξει, καθώς μια τέτοια εργασιακή σχέση θεωρείται παραβίαση που έχει μακρύ χαρακτήρα. Σε αυτήν την περίπτωση, ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να πληρώσει όλα τα υπάρχοντα χρέη στον εργαζόμενο.
Έτσι, ο νόμος προβλέπει την προστασία του εργαζομένου σε περίπτωση που ο εργοδότης υποβάλει ανταγωγή στο δικαστήριο ότι οι υφισταμένοι του έχουν χάσει την προθεσμία για την υποβολή καταγγελίας. Το δικαστήριο πρέπει να αρνηθεί στον εργοδότη να εξετάσει την αξίωσή του και να διερευνήσει αυτήν την υπόθεση.
Εάν ο εργοδότης καθυστερούσε την πληρωμή μισθών στον εργαζόμενο, αλλά ο τελευταίος παραιτήθηκε, η περίοδος των 3 μηνών αρχίζει να υπολογίζεται ακριβώς από τη στιγμή της απόλυσης. Η περίοδος για την οποία, στην περίπτωση αυτή, είναι δυνατή η είσπραξη μη αμειβόμενων μισθών είναι 3 έτη (γενικός νόμος περί περιορισμών).
