Η ενδοοικογενειακή βία γίνεται συνηθισμένη. Τις περισσότερες φορές, στοχεύει γυναίκες και παιδιά, ωστόσο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 70% των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας συμβαίνουν σε γυναίκες. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτός ο αριθμός δεν είναι ακριβής, επειδή πολλές γυναίκες κρύβουν τους ξυλοδαρμούς και ντρέπονται να πουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα για το τι συνέβη. Τι γίνεται όμως αν αυτό συνέβαινε πραγματικά;
Γιατί ο σύζυγος χτύπησε τη γυναίκα του
Από τη φύση του, ένας άνθρωπος έχει ένα ένστικτο για αυτοδιάθεση και τις περισσότερες φορές το εκφράζει με δύναμη. Εάν στο μακρινό παρελθόν, οι άνδρες μπορούσαν να δείξουν τη δύναμή τους στο κυνήγι ή στους πολέμους, τώρα, όταν δεν υπάρχει πλέον τέτοια ανάγκη, το μόνο μέρος όπου δείχνουν τη δύναμή τους είναι στην οικογένεια. Αυτοί οι άνδρες βιαστές μπορούν να χωριστούν σε δύο τύπους. Ο πρώτος τύπος είναι ένας άνθρωπος που σταδιακά, σε μια διαμάχη, έρχεται σε επίθεση, συσσωρεύοντας επιθετικότητα στο τελευταίο. Ο δεύτερος τύπος, ο οποίος είναι λιγότερο κοινός, είναι πιο τρομερός από τον πρώτο: μπορεί να επιτεθεί απότομα, αυθόρμητα, ενώ η εμφάνισή του μπορεί να μην εκφράζει επιθετικότητα. Τα σχέδια ενός τέτοιου άνδρα μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμη και φόνο.
Τι γίνεται αν συνέβη αυτό
Εάν ένας άντρας σήκωσε το χέρι του για πρώτη φορά, η γυναίκα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ήταν αυτή που επέλεξε το ρόλο του θύματος. Ναι αυτό είναι σωστό. Ο σύζυγος θα μεταχειρίζεται τη γυναίκα του με τον τρόπο που του επιτρέπει. Πολλοί, φυσικά, θα πουν ότι είναι εύκολο να μιλάς από έξω, αλλά, ίσως, είναι καλύτερα να βρεις δύναμη στον εαυτό σου εγκαίρως και να πεις ότι μια τέτοια στάση είναι απολύτως απαράδεκτη. Το να λυπάσαι για τον εαυτό σου δεν είναι επίσης η καλύτερη διέξοδος, καθώς και να δικαιολογείς τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους του συζύγου, για παράδειγμα, από το γεγονός ότι είναι κουρασμένος στη δουλειά κ.λπ. Είναι καλύτερα να κάνεις αμέσως, χωρίς να περιμένεις επόμενη επίθεση επίθεσης, προσπαθήστε να επιλύσετε αυτήν τη σύγκρουση δείχνοντας την έντονη δυσαρέσκεια σας.
Πετάξτε το και φύγετε - αυτή η συμβουλή είναι η πιο κοινή σε αυτήν την περίπτωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι επίσης το πιο κατάλληλο, γιατί πραγματικά δεν μπορείτε να αντέξετε ξυλοδαρμούς σε όλη σας τη ζωή. Μην φοβάστε να φύγετε - η ζωή δεν τελειώνει εκεί. Ειδικά αν υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια, πρέπει επίσης να τα σκεφτείτε - η ψυχή του παιδιού θα διαταραχθεί εάν από την παιδική του ηλικία θα παρατηρήσει πώς ο πατέρας του χτυπά τη μητέρα του. Επιπλέον, οι ξυλοδαρμοί συχνά επεκτείνονται στα παιδιά.
Εάν η σύγκρουση συνοδεύεται από απειλές για τη ζωή του συζύγου, αξίζει να επικοινωνήσετε με ειδικά κέντρα βοήθειας που εμπλέκονται στην προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Σχεδόν κάθε πόλη ή τουλάχιστον μια περιοχή έχει ένα τέτοιο κέντρο, επομένως δεν είναι δύσκολο να επικοινωνήσετε με ειδικούς. Εάν για κάποιο λόγο αυτό δεν είναι δυνατό, μπορείτε να απευθυνθείτε στους φίλους και τους συγγενείς σας και, ως συνέχεια των προηγούμενων συμβουλών, τρέξτε το συντομότερο δυνατό και πιο μακριά. Επιπλέον, είναι απαραίτητο το συντομότερο δυνατόν να επικοινωνήσετε με οποιοδήποτε ιατρικό ίδρυμα όπου θα καταγραφούν οι ξυλοδαρμοί και με αυτά τα δεδομένα - για να επικοινωνήσετε με αρχές όπως η αστυνομία και το δικαστήριο.
Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να μείνει έτσι - πρέπει να αντιμετωπιστεί. Φύγε, γυρίστε σε ψυχολόγο, προσπαθήστε να επιλύσετε τη σύγκρουση … Μπορεί να υπάρχουν πολλές λύσεις, αν και δεν θα βοηθήσουν όλες και όχι πάντα. Πρέπει απλώς να θυμάστε ότι τα χτυπήματα δεν σημαίνουν αγάπης και δεν πρέπει να φοβάστε να σπάσετε με τον επιτιθέμενο στην αρχή. Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει έως ότου η ίδια η γυναίκα συνειδητοποιήσει ότι δεν αξίζει τέτοια θεραπεία.
