Ένας ισορροπημένος κρατικός προϋπολογισμός, στον οποίο τα έσοδα υπερβαίνουν τις δαπάνες, και οι πολίτες είναι ικανοποιημένοι με τις κοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης, είναι ένα αόριστο ιδανικό. Στην πραγματικότητα, τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος είναι πολύ πιο κοινά.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας, δηλαδή Η υπέρβαση των εξόδων έναντι εσόδων, τον Μάιο του 2012 ανήλθε σε 5, 325 δισεκατομμύρια ευρώ, ή 5,2%. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Πρόεδρος της χώρας σοσιαλιστής François Hollande υποσχέθηκε να λύσει αυτό το πρόβλημα χωρίς να καταφύγει σε σοβαρές περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα. Επιπλέον, μίλησε για την ανάγκη υποστήριξης της μεσαίας τάξης και επενδύσεων στον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Κατά συνέπεια, είχε μόνο έναν τρόπο να ακολουθήσει: αύξηση των φόρων στο εισόδημα των πλουσιότερων πολιτών της χώρας.
Και στις 19 Ιουλίου 2012, ο Υπουργός Προϋπολογισμού Jerome Cayuzak ανακοίνωσε ότι από το 2013, οι πολίτες των οποίων το ετήσιο εισόδημα υπερβαίνει το 1 εκατομμύριο ευρώ θα πληρώσουν φόρο 75%. Αυτό το μέτρο θα συμβάλει στη μείωση του εισοδήματος μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων Γάλλων πολιτών και θα μειώσει τις κοινωνικές εντάσεις. Η αύξηση των φόρων είναι μια μη δημοφιλής απόφαση και ο υπουργός παρηγορεί τους πλούσιους Γάλλους, τονίζοντας ότι ήταν προσωρινό μέτρο. Έχει σχεδιαστεί για 3 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Υπουργείο Οικονομικών θα λάβει περίπου 7 δισεκατομμύρια ευρώ.
Επιπλέον, οι ιδιοκτήτες περιουσιακών στοιχείων άνω των 1,3 εκατομμυρίων ευρώ θα πρέπει να καταβάλουν εφάπαξ τέλος. 1, 1 εκατομμύριο ευρώ θα πρέπει να επιφέρει αύξηση του φόρου εισοδήματος και των μερισμάτων που καταβάλλουν οι εταιρείες. Οι αρχές δεν αποκλείουν τη δυνατότητα αύξησης του φόρου εισοδήματος για τους πολίτες με εισόδημα 150 χιλιάδων ευρώ ετησίως. Δεν μιλάμε πλέον για εκείνους που αποκομίζουν κέρδη μέσω ενοικίου ή εκμετάλλευσης της εργασίας άλλων ανθρώπων, αλλά για ειδικευμένους ειδικούς - το ανώτερο στρώμα της μεσαίας τάξης.
Οι απαισιόδοξοι διστάζουν να εμπιστευθούν τα λόγια της κυβέρνησης ότι η αύξηση είναι προσωρινό μέτρο. Όπως γνωρίζετε, δεν υπάρχει τίποτα πιο μόνιμο από το προσωρινό, και οι αντίπαλοι του προέδρου προβλέπουν εκροή κεφαλαίων από τη χώρα και μαζική απόσυρση της παραγωγής στο εξωτερικό, για παράδειγμα, στην Αγγλία. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αναφέρεται ως παράδειγμα για τον Ολάντ, ο οποίος υπόσχεται να μειώσει τους φόρους σε μεγάλες περιουσίες στο 40% από το τρέχον 50%.
