Ο ορισμός του χρόνου εργασίας δίνεται στο κείμενο του Κώδικα Εργασίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η συγκεκριμένη κανονιστική πράξη καθορίζει επίσης τα χαρακτηριστικά του νομικού κανονισμού των ωρών εργασίας, τη διαδικασία διανομής ωρών εργασίας σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο από τον εργοδότη.
Οδηγίες
Βήμα 1
Σύμφωνα με την ισχύουσα εργατική νομοθεσία, ένας εργαζόμενος θεωρείται ο χρόνος κατά τον οποίο ένας υπάλληλος του οργανισμού πρέπει να εκτελέσει τα καθήκοντά του σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης εργασίας που έχει συναφθεί, τους εσωτερικούς κανονισμούς εργασίας που έχουν εκδοθεί στην εταιρεία. Επιπλέον, ο χρόνος εργασίας περιλαμβάνει ορισμένες άλλες περιόδους κατά τις οποίες ο εργαζόμενος δεν εκτελεί πραγματικά καθήκοντα.
Βήμα 2
Ορισμένα διαστήματα κατά τα οποία η εργασία δεν εκτελείται εξομοιώνονται με τον χρόνο εργασίας, ωστόσο, ο λειτουργικός σκοπός και τα χαρακτηριστικά χρήσης τους επιτρέπουν την ερμηνεία τους με τον τρόπο που περιγράφεται. Αυτές οι περίοδοι περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, διαλείμματα θηλασμού που παρέχονται κατά τις εργάσιμες ώρες. διαλείμματα για γεύματα στο χώρο εργασίας (αυτά τα διαστήματα δεν πρέπει να συγχέονται με τακτικά διαλείμματα μεσημεριανού γεύματος, τα οποία δεν υπολογίζονται ως χρόνος εργασίας). ανάπαυση με βάρδιες για εργαζόμενους με βάρδιες και για άλλους.
Βήμα 3
Ο καθορισμός συγκεκριμένων περιόδων που σχετίζονται με τις ώρες εργασίας είναι ουσιαστικό στοιχείο των εργασιακών σχέσεων, καθώς κατά τη διάρκεια αυτών των διαστημάτων ο εργαζόμενος και ο εργοδότης εκτελούν τα καθήκοντά τους, ο εργαζόμενος μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος για πειθαρχικές παραβιάσεις αυτή τη στιγμή. Οι υπόλοιπες περίοδοι θεωρούνται ο προσωπικός χρόνος του εργαζομένου, κατά τη διάρκεια του οποίου οι οδηγίες του εργοδότη δεν ισχύουν για αυτόν.
Βήμα 4
Η κανονική διάρκεια του καθορισμένου χρόνου εργασίας καθορίζεται από το νόμο · δεν μπορεί να υπερβαίνει τις σαράντα ώρες την εβδομάδα. Η αποχώρηση από αυτόν τον κανόνα επιτρέπεται μόνο σε αυστηρά καθορισμένες περιπτώσεις (για παράδειγμα, για υπαλλήλους με παράτυπες ώρες εργασίας, όταν συμμετέχουν σε υπερωρίες).
Βήμα 5
Υπάρχουν τρεις τύποι ωρών εργασίας, καθένας από τους οποίους ισχύει για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων: κανονικές ώρες εργασίας, ώρες εργασίας μερικής απασχόλησης και μειωμένες ώρες εργασίας. Έτσι, οι εταιρείες υποχρεούνται να καθορίσουν μειωμένο χρόνο για την εκτέλεση εργατικών καθηκόντων για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων (ανήλικοι, άτομα με ειδικές ανάγκες και άλλοι). Μερικές φορές ένας υπάλληλος αλλάζει από έναν τύπο χρόνου εργασίας σε έναν άλλο λόγω ορισμένων περιστάσεων (για παράδειγμα, σε μια γυναίκα έχει οριστεί ωράριο μερικής απασχόλησης λόγω εγκυμοσύνης).
