Αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των κατοικιών. Ταυτόχρονα, πιστεύεται ευρέως ότι το δικαίωμα αυτό σχετίζεται άμεσα με την εγγραφή στον τόπο μόνιμης κατοικίας, που αναφέρεται ως «εγγραφή».
Οδηγίες
Βήμα 1
Το δικαίωμα ιδιωτικοποίησης ενός διαμερίσματος ή άλλης κατοικίας παρέχεται στους πολίτες με ειδικό νόμο της 04.07.1991 N 1541-1 "σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του αποθέματος κατοικιών στη Ρωσική Ομοσπονδία." Το άρθρο 1 αυτού του νόμου ορίζει την ιδιωτικοποίηση ως δικαίωμα των πολιτών να λαμβάνουν δωρεάν ιδιοκτησία των οικιστικών εγκαταστάσεων που κατέχουν ή διατηρούν για αυτούς, οι οποίοι ανήκουν σε κρατική ή δημοτική ιδιοκτησία. Έτσι, το δικαίωμα ιδιωτικοποίησης ενός διαμερίσματος ή άλλης κατοικίας σχετίζεται άμεσα με την κατοικία του ή με κράτηση για διαμονή. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Στέγασης, το δικαίωμα διαμονής καθορίζεται από τη συμφωνία κοινωνικής μίσθωσης και η κράτηση καθορίζεται από την αντίστοιχη εντολή, διασφαλίζοντας το δικαίωμα του πολίτη να συνάπτει συμφωνία κοινωνικής μίσθωσης.
Βήμα 2
Ταυτόχρονα, η διαδικασία εγγραφής στον τόπο κατοικίας (καταχώριση) καθορίζεται από τον νόμο της 25ης Ιουνίου 1993 Ν 5242-1 "σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην ελεύθερη κυκλοφορία, επιλογή του τόπου διαμονή και διαμονή εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας. " Ο νόμος αυτός καθιέρωσε την υποχρεωτική εγγραφή στον τόπο κατοικίας για όλους τους πολίτες που διαμένουν μόνιμα ή κατά κύριο λόγο σε ένα ή άλλο κτίριο κατοικιών.
Βήμα 3
Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι το δικαίωμα ιδιωτικοποίησης ενός διαμερίσματος δεν σχετίζεται άμεσα με την εγγραφή σε αυτό. Αλλά ταυτόχρονα, το δικαίωμα ιδιωτικοποίησης και η υποχρέωση εγγραφής σχετίζονται με το ίδιο γεγονός - που ζουν σε ένα διαμέρισμα. Έτσι, μπορεί να εξαχθεί το ακόλουθο συμπέρασμα: εάν ένας πολίτης δεν είναι εγγεγραμμένος σε διαμέρισμα ως μόνιμος κάτοικος σε αυτό, τότε είτε δεν ζει σε αυτό το διαμέρισμα ή παραβιάζει την τρέχουσα διαδικασία εγγραφής. Στην πρώτη περίπτωση, ο πολίτης δεν έχει το δικαίωμα να ιδιωτικοποιήσει αυτό το διαμέρισμα.
Στη δεύτερη περίπτωση, ο πολίτης διαπράττει διοικητικό αδίκημα που τιμωρείται με πρόστιμο έως 2.500 ρούβλια. Αλλά ταυτόχρονα, αυτός ο πολίτης έχει το δικαίωμα να ιδιωτικοποιήσει ένα διαμέρισμα.
