Ο προσδιορισμός της πατρότητας συνεπάγεται την εμφάνιση ευθυνών, ιδίως για τη διατροφή του παιδιού. Επομένως, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι πατέρες δεν συμφωνούν να αναγνωρίσουν την πατρότητα, αρνούνται να υποβάλουν κοινή αίτηση στις αρχές μητρώου. Η πατρότητα μπορεί να προσδιοριστεί ως εξής:
Οδηγίες
Βήμα 1
Εάν το παιδί γεννήθηκε από γονείς που είναι νόμιμα παντρεμένοι μεταξύ τους ή εντός 300 ημερών μετά τη διάλυση του γάμου, ο σύζυγος (συμπεριλαμβανομένου του πρώτου) αναγνωρίζεται ως πατέρας. Δεν απαιτείται χωριστή αίτηση για τη δημιουργία πατρότητας.
Βήμα 2
Με βάση κοινή αίτηση από άγαμους γονείς. Μια τέτοια δήλωση αναγνωρίζει το γεγονός της πατρότητας και εκφράζει τη συγκατάθεση της μητέρας να αποδείξει την πατρότητα ενός συγκεκριμένου ατόμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν δεν θα είναι δυνατή η υποβολή κοινής αίτησης μετά τη γέννηση του παιδιού (για παράδειγμα, ο πατέρας θα βρίσκεται σε ένα μακρύ επαγγελματικό ταξίδι, που απαιτείται για στρατιωτική θητεία), μια τέτοια αίτηση υποβάλλεται στο μητρώο γραφείο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της μητέρας. Ωστόσο, το αρχείο των γονέων γίνεται μετά τη γέννηση του παιδιού.
Βήμα 3
Με βάση τη δήλωση του πατέρα, στην περίπτωση που η μητέρα αναγνωρίζεται ως ανίκανη, λείπει ή αποθανών.
Βήμα 4
Με βάση δικαστική απόφαση που αποδεικνύει την πατρότητα ή το γεγονός της αναγνώρισης της πατρότητας. Ένας από τους γονείς (συμπεριλαμβανομένων των θετών γονέων), ο κηδεμόνας ή το ίδιο το παιδί μπορεί να υποβάλει αίτηση στο δικαστήριο μόλις φτάσει την ηλικία της πλειοψηφίας. Για να αποδείξει στο δικαστήριο το γεγονός της πατρότητας, το δικαστήριο μπορεί να καλέσει τους διαδίκους να πραγματοποιήσουν εξέταση σχετικά με την προέλευση του παιδιού. Εάν ένας από τους διαδίκους αρνείται να παράσχει στους εμπειρογνώμονες τα απαραίτητα υλικά για έρευνα, το δικαστήριο μπορεί να αναγνωρίσει το γεγονός για το οποίο η εξέταση των εμπειρογνωμόνων έχει οριστεί ή απορριφθεί.
