Στη Ρωσία, το καλάθι καταναλωτών ξεπερνά πολύ τον κατώτατο μισθό, κάτι που αναγκάζει ορισμένους πολίτες να αναζητήσουν πρόσθετα κέρδη προκειμένου να καλυφθούν. Αλλά η απόκτηση επιπλέον χρημάτων είναι ένα δίκοπο σπαθί.
Η σκοπιμότητα των πρόσθετων κερδών μπορεί να θεωρηθεί από δύο θέσεις - τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του θέματος και το πρακτικό όφελος για την κοινωνία.
Πρόσθετο εισόδημα ως ανανέωση του οικογενειακού προϋπολογισμού
Στη σύγχρονη κοινωνία, από την εποχή της περεστρόικα, υπάρχει μια τάση προς κοινωνική και υλική διαστρωμάτωση της κοινωνίας. Η επιθυμία για εξίσωση του βιοτικού επιπέδου αναγκάζει τους ανθρώπους να στραφούν σε πρόσθετα κέρδη. Αν και για άτομα με ορισμένες ειδικότητες, το πρόσθετο εισόδημα είναι ο μόνος τρόπος για να καλύψουν τα κέρδη.
Είναι δυνατόν να ζείτε με τα κέρδη ενός δασκάλου ή ενός γιατρού, αλλά πολύ μετριοπαθώς. Είναι αδύνατο να ζήσετε από τον μισθό ενός βοηθού δασκάλου νηπιαγωγείου. Βιβλιοθηκονόμοι, οπότε στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο Ακαδημαϊκός Λιχάτσεφ ονόμασε «τους τελευταίους αγίους στη Ρωσία» λόγω της πρακτικά ελεύθερης εργασίας τους
Για τέτοιες οικογένειες, το πρόσθετο εισόδημα είναι μια ευλογία από τη μία πλευρά. Αλλά από την άλλη πλευρά, η δεύτερη δουλειά χρειάζεται χρόνο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την οικογενειακή επικοινωνία, την πολιτιστική αναψυχή.
Επιπλέον, οι ανθρώπινες ικανότητες ενός ατόμου έχουν όρια και η συνεχής σωματική κόπωση μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της ανθρώπινης υγείας.
Πρόσθετο εισόδημα ως συμβολή στην ανάπτυξη της κοινωνίας
Σε όποιον εργάζεται ένα άτομο, τελικά δημιουργεί κάποιο είδος προϊόντων ή προσφέρει υπηρεσίες. Η ποιότητα ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσπάθεια που επενδύεται.
Παράδειγμα 1. Τι προσπάθειες μπορεί να κάνει ένας οδηγός ταξί ο οποίος, έχοντας εργαστεί με βάρδιες σε ένα εργοστάσιο, πηγαίνει στο "βόμβα" για να πάρει μια επιπλέον δεκάρα για την οικογένειά του; Σε αυτήν την περίπτωση, το πρόσθετο εισόδημα μπορεί να μετατραπεί σε ανθρώπινη τραγωδία.
Παράδειγμα 2. Τα χαμηλά κέρδη στο σχολείο αντισταθμίζονται όσο το δυνατόν περισσότερο με επιπλέον φόρτο εργασίας, αλλά υπάρχει όριο σε όλα. Με τον κανόνα των 18 ωρών, ο δάσκαλος δεν μπορεί να πάρει περισσότερα από δύο ποσοστά, αλλά αυτό το ποσό δεν είναι αρκετό για μια φυσιολογική ύπαρξη. Ως αποτέλεσμα, ο δάσκαλος αναγκάζεται να ασχοληθεί με τη διδασκαλία, κάνοντας τις κύριες προσπάθειες για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών σε αμειβόμενους μαθητές. Δεν υπάρχει ενέργεια ή χρόνος που απομένει για την προετοιμασία για μαθήματα στον κεντρικό τόπο εργασίας. Σε αυτήν την περίπτωση, τα πρόσθετα κέρδη μετατρέπονται σταδιακά σε μόνιμα κέρδη, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε μείωση της ποιότητας της δημόσιας εκπαίδευσης.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, αλλά μπορεί να εξαχθεί ένα συμπέρασμα. Η απόκτηση επιπλέον χρημάτων είναι κακό. Κάθε άτομο πρέπει να εκτελεί την κύρια εργασία του με υψηλή ποιότητα και να λαμβάνει πληρωμή για αυτό που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες και όχι μόνο φυσιολογικές. Αλλά αυτό το ερώτημα είναι στην αρμοδιότητα του εργοδότη. Στην περίπτωση των δημοσιονομικών οργανώσεων, πρέπει κανείς να βασίζεται μόνο στο κράτος.
