Πολλοί Ρώσοι πολίτες έχουν ασκήσει το δικαίωμά τους να ιδιωτικοποιήσουν τη στέγαση. Και τώρα, έχοντας γίνει ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων τους, πολλοί αναρωτιούνται πώς να απαλλάξουν το διαμέρισμά τους από άλλα άτομα που είναι εγγεγραμμένα σε αυτό ως κάτοικοι.
Απαραίτητη
Θα χρειαστείτε πολλή υπομονή και αρκετά δυνατά νεύρα για να λάβετε την κατάλληλη δικαστική απόφαση
Οδηγίες
Βήμα 1
Δεδομένου ότι σύμφωνα με το νόμο της 25ης Ιουνίου 1993, Ν 5242-1 "σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην ελεύθερη κυκλοφορία, την επιλογή του τόπου διαμονής και διαμονής στη Ρωσική Ομοσπονδία", οι πολίτες είναι εγγεγραμμένοι στον τόπο της κατοικία ή στον τόπο προσωρινής διαμονής, η εγγραφή ενός πολίτη συνδέεται με το δικαίωμά του να χρησιμοποιεί την κατοικία. Κατά κανόνα, η διαγραφή μετά από αίτηση του ίδιου του πολίτη δεν εγείρει σημαντικά ερωτήματα. Ωστόσο, η διαγραφή κατά της βούλησης ενός εγγεγραμμένου πολίτη είναι δυνατή μόνο εάν ο πολίτης έχει χάσει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τις αντίστοιχες κατοικίες. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει μόνο ένα έγγραφο που επιβεβαιώνει ξεκάθαρα ότι ένα άτομο δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί στέγαση - μια δικαστική απόφαση που έχει τεθεί σε ισχύ.
Βήμα 2
Θα χρειαστείτε πολλή υπομονή και αρκετά δυνατά νεύρα για να λάβετε την κατάλληλη δικαστική απόφαση.
Κατ 'αρχάς, πρέπει να καθορίσετε εάν το άτομο που θέλετε να "απομακρυνθεί" από το διαμέρισμα δεν έχει δικαίωμα να ζει σε αυτό. Γενικά, το δικαίωμα διαμονής μπορεί να στερηθεί των ατόμων που μετακινούνται σε ένα διαμέρισμα μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα άτομα που δεν έλαβαν δικαιώματα ιδιοκτησίας ως αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης, αλλά είχαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη στέγαση εκείνη την εποχή, κατά κανόνα, έχουν το δικαίωμα να το χρησιμοποιήσουν μετά την ιδιωτικοποίηση. Επιπλέον, με εξαίρεση τα πρόσωπα που έγραψαν, κάποτε την άρνηση ιδιωτικοποίησης, τα υπόλοιπα άτομα που δεν συμμετείχαν έχουν το δικαίωμα να αναθεωρήσουν τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης και να συμπεριληφθούν στη σύνθεση των συνιδιοκτητών.
Βήμα 3
Μια άλλη εξαίρεση είναι οι ανήλικοι που έλαβαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν στέγαση μετά την ιδιωτικοποίηση. Μπορούν να εκδιωχθούν μόνο με τη συγκατάθεση των αρχών κηδεμονίας και κηδεμονίας. Αυτή η συγκατάθεση δίνεται, κατά κανόνα, μόνο εάν οι εκδιώξεις παρέχονται με εγγυήσεις για την παροχή στέγης σε άλλα παιδιά.
Βήμα 4
Αφού αποφασίσετε ότι ο εκδιωκόμενος μπορεί να στερηθεί του δικαιώματος χρήσης της κατοικίας, πρέπει να λάβετε τη συγκατάθεση όλων των συνιδιοκτητών. Αυτή η συγκατάθεση πρέπει να καταγράφεται γραπτώς. Εάν έχετε αμφιβολίες ότι οι υπόλοιποι συνιδιοκτήτες θα έρθουν στη δικαστική συνεδρίαση, τότε είναι καλύτερα να συντάξετε τη συγκατάθεση από συμβολαιογράφο. Τότε πρέπει να υποβάλετε αξίωση στο δικαστήριο. Επισυνάπτεται στην αίτηση ένα έγγραφο που επιβεβαιώνει την ειδοποίηση του εναγομένου για την υποβολή αξίωσης και την απόδειξη πληρωμής του τέλους. Τα αποδεικτικά στοιχεία επισυνάπτονται επίσης στην αξίωση.
Βήμα 5
Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι με απόφαση του δικαστηρίου, ο εκδιωκόμενος θα λάβει παράταση 6 μηνών σε ένα έτος. Αυτοί οι όροι είναι συνηθισμένοι στην πράξη, αν και θεωρητικά ο όρος δεν είναι περιορισμένος.
Βήμα 6
Η ίδια η διαδικασία διαγραφής είναι πολύ απλή. Έχοντας λάβει την απόφαση του δικαστηρίου, ελάτε στο γραφείο στέγασης και γράψτε μια αίτηση για διαγραφή. Τότε οι αξιωματούχοι θα αντιμετωπίσουν χωρίς εσάς. Η νομοθεσία δίνει στους υπαλλήλους 6 ημέρες για να αναλάβουν δράση (3 ημέρες για το γραφείο στέγασης και 3 ημέρες για το FMS).
